Balkon (Balkón, 2010)

Přidal: Premek |

Únor 14, 2019

Jean Genet. Rozhlasová úprava divadelní hry. Překlad Konstanty Aleksander Jeleński. Rozhlasová úprava a režie Jan Warenycia. Zvukový mistr Paweł Szaliński. Hudba Tomasz Obertyn.

Osoby a obsazení: Irma (Maria Pakulnis), Carmen (Julia Kijowska), generál (Wojciech Wysocki), soudce (Marian Opania), biskup (Ignacy Gogolewski), dívka (Monika Krzywkowska), zlodějka (Marta Chodorowska), kat (Krzysztof Banaszyk), posel (Krzysztof Wakuliński), a Janusz (Rafał Nowicki).

Natočeno 2010. Premiéra 12. 12. 2010.

Pozn.: W Domu Złudzeń Madame Irmy można można wykreować własny świat i zagrać w swojej kreacji główną rolę. Można napawać się wyimaginowanym urzędem czy oswajać własną śmierć. Tutaj wszystko wydaje się prawdziwe. Tak bardzo prawdziwe, że trudno opuścić ten przybytek, bo za jego drzwiami czeka nieubłagana rzeczywistość, która zwykle nie daje się nagiąć do naszych pragnień. „Goście“ Madame Irmy szukają schronienia przed sobą i rzeczywistością. Ucieczka jest jednak kolejnym złudzeniem. Do „domu złudzeń“ dociera rewolucja…

Lit.: anonym: Balkon. In web Polskie Radio, 12. 12. 2010 (článek). – Cit.: Zapraszamy na premierę dramatu Jeana Geneta pt. „Balkon“. Reżyserował Jan Warenycia.

Ekskluzywny dom schadzek pani Irmy oferuje klientom nie tylko młode dziewczęta, ale również możliwość przeżycia przeróżnych wcieleń w postaci ze „świecznika władzy”. Jest to przedziwny teatr, gdzie każdy może być przez godzinę kim tylko zapragnie – doświadczyć wszechpotężnej władzy, uwielbienia i podziwu, a nawet przeżyć własną śmierć. Fałszywi Sędzia, Biskup i Generał chronią się domu publicznym przed szalejącą w mieście rewoltą. Na zewnątrz wali się stary porządek, a oni wciąż trwają w swych perwersyjnych iluzjach. Kiedy zwycięża rewolucja i trzeba odtworzyć władzę, to oni właśnie zajmą miejsce prawdziwych luminarzy, gdyż, zdaniem Geneta, wszelkie zaszczyty i urzędy są tylko rytuałem, w którym ludzie odgrywają swe z góry ustalone przez tradycję role. W „Balkonie ” J. Genet podaje w wątpliwość istnienie jakiejkolwiek prawdy obiektywnej, w społeczeństwie niezdolnym już do odróżnienia rzeczywistości od wszechogarniającego, skostniałego rytuału.