Indyk (Krocan, 2009)

Přidal: Přemek |

Červenec 19, 2010

Slawomir Mrožek. Rozhlasová adaptace divadelní hry z roku 1960. Rozhlasová adaptace Julia Wernio. Hudba Tomasz Obertyn. Zvuk Tomasz Perkowski. Režie Julia Wernio.

Osoby a obsazení: Laura (Julia Kijowska), Rudolf (Miłogost Reczek), básník (Piotr Machalica), kapitán (Marcin Troński), princ (Lech Łotocki), poustevník (Stanisław Brudny), chlap 1 (Jacek Król), chlap 2 (Antoni Ostrouch), chlap 3 (Jan Janga-Tomaszewski).

Natočilo Polskie radio v roce 2009 (28 min.). Premiéra 15. 11. 2009 na stanici PR2 v cyklu „Dramat w Teatrze Wyobraźni“.

Pozn.: Znana z wielu wystawień scenicznych sztuka Sławomira Mrożka pt. „Indyk“ należy już do klasyki dramaturgii współczesnej. Ta „melofarsa w dwóch aktach“ rozgrywa się, jak czytamy w didaskaliach, „w romantyzmie, na obszarze księstwa“. W jednej karczmie spotykają się : Poeta- niszczyciel dzieł klasyków literatury, Książę owładnięty ideą stworzenia urzędu Pary Kochanków Państwowych, Kapitan, będący uosobieniem zdegradowanego mitu wojskowości i Laura, która ucieka od Księcia z Rudolfem, by go w końcu porzucić. Są tu jeszcze: bezradny Pustelnik, śpiący Śpiący i Chłopi, których bezsensowne rozmowy, podkreślają główną myśl utworu: nikomu tu się nic nie chce. Nawet podczas próby podjęcia jakiegoś działania, wszyscy czują bezsens i zniechęcenie. Stan totalnej impotencji doprowadzony w sztuce do absurdu, budzi śmiech i grozę. Mrożek rozprawia się tu z balastem załganych tradycji narodowych i polskich przywar. Tę powstałą w 1960 roku melofarsę, można traktować także jako komentarz do ówczesnego okresu w dziejach Polski – tzw. małej stabilizacji. Ale, jak to u Mrożka – humor, dowcip i ironia a także refleksja na temat kondycji ludzkiego istnienia, decydują o ponadczasowości tego utworu. Wiele kwestii z „Indyka“ trafiło do słownika powiedzonek współczesnych Polaków – np. – „Może by zasiać co… Jiii tam…. Może by zaorać co… Eeee….

Fabuła utworu rozgrywa się w epoce romantyzmu na terenie „Królestwa“. W jednej karczmie spotykają się: Poeta, który niszczy dzieła klasyków literatury, Książę owładnięty ideą stworzenia urzędu pary Kochanków Państwowych, Kapitan będący uosobieniem zdegradowanego mitu wojskowości oraz kobieta uciekająca od Księcia z innym mężczyzną. Są też Chłopi, którzy prowadzą bezsensowne rozmowy. Nikomu się nic nie chce.

Groteskowo-satyryczny „Indyk” to klasyka polskiej dramaturgii współczesnej. Sztandarowy przykład absurdalnego komizmu tak charakterystycznego dla twórczości Mrożka. Autor bezlitośnie rozprawia się z balastem polskiej tradycji narodowej, a szczególnie z jej zakłamaniem. Akcja sztuki toczy się w dziwnej karczmie, a jej pozornie różnych bohaterów łączy poczucie całkowitego bezsensu i zniechęcenia. Każdy z nich chciałby być kimś zupełnie innym….

Indyk byl v Polsku 2x uveden jako televizní inscenace (spektakl telewizyjny), v roce 1964 (čb) a pak v roce 1989.