Śniadanie u Desdemony (Snídaně u Desdemony, 1971)

Přidal: Přemek |

Červen 11, 2013

Janusz Krasinski. Rozhlasová hra. Režie Edward Płaczek. Produkce Wojciech Truszczyński

Osoby a obsazení: Hanka (Renata Kossobudzka), Szymon (Władysław Kowalski), Tadeusz (Mariusz Dmochowski), Adam (Bogdan Baer), vedoucí skladu (Saturnin Żurawski), kolega (Jan Kociniak), strážník (Jerzy Karaszkiewicz), pokladní (Zofia Saretok), číšnice (Anna Skaros).

Natočeno 1971.

Lit.: anonym: Z archiwum słuchowisk Janusza Krasińskiego. In web Polskie radio, říjen 2012 (anotace). – Cit.: Słuchowisko w reżyserii Edwarda Płaczka miało premierę w 1971 roku. Cztery lata później Teatr TV, wystawił „Śniadanie u Desdemony“ w reżyserii Krystyny Meissner, z Zofią Kucówną, Ignacym Gogolewskim i Edmundem Fettingiem w rolach głównych. Sztuka wędrowała po scenach prowincjonalnych, pokazał ją także warszawski Teatr Ludowy, działający na peryferiach stolicy. Tekst poddawano cięciom i przeróbkom, by ominąć drażliwy wtedy temat procesów stalinowskich. Autor toczył liczne potyczki z cenzurą.
„Śniadanie u Desdemony“ jest dobrą ilustracją zjawiska, które krytycy nazwali „syndromem Krasińskiego“. W utworach pisarza, który sam przeżył za kratami dziesięć lat (1947-56), najczęściej pojawia się bohater niesłusznie oskarżony, niesprawiedliwie osądzony. Nawet jeśli akt łaski przywraca mu wolność, to nikt nie uwolni go od brzemienia przeszłości. Na tym także polega dramat Tadeusza i Szymona. Zwolnieni na mocy amnestii, zaskoczeni nagle odzyskaną wolnością, muszą od nowa nauczyć się żyć. Szymon jest na świecie zupełnie sam. Tadeusz wraca do żony i dzieci. Skazany niewinnie na dożywocie, odsiedział 8 lat. Hanka, pozostawiona z małymi dziećmi bez środków do życia, zrozpaczona i napiętnowana jako żona „zdrajcy narodu“ – przeżyła piekło po drugiej stronie muru. Jedynym człowiekiem, który się od niej nie odwrócił, był Adam. Sprzedawał obrazy i meble, żeby dzieci miały co jeść. Tłumaczył im, że ich ojciec nie jest przestępcą i nie powinny się go wstydzić. Doprowadził do rewizji procesu. Był zawsze na miejscu, pomocny i serdeczny. I on otworzył drzwi, gdy Tadeusz wrócił do domu… Przypominamy to słuchowisko zmarłego nagle w październiku pisarza, który w latach 60-tych i na początku 70-tych był mocno związany z Polskim Radiem. Napisał wówczas wiele słuchowisk, w ktorych występowała czołówka polskich aktorów. Niektóre z nich doczekały się wersji teatralnych i filmowych.