Marchwicki (2017)

Přidal: Premek |

Březen 2, 2017

Michał Turowski. Rozhlasový dokument. Zvukový design Andrzej Brzoska. Hudba a režie Michał Turowski.

Účinkují Anna Apostolakis, Arkadiusz Brykalski, Michał Czachor, Andrzej Mastalerz.

Natočeno 2017. Premiéra 18. 2. 2017 (Polskie Radio Trójka).

Pozn.: „Marchwicki“ radiowy dokument muzyczny Michała Turowskiego poświęcony kulisom śledztwa słynnego seryjnego mordercy Zdzisława Marchwickiego, zwanego „Wampirem z Zaglębia“, wokół którego narosło mnóstwo mitów i do dziś niewyjaśnionych zagadek, to drugi po „Próżni prześwietlonej“ spektakl radiowy przygotowany w ramach Studia Teatralnych Form Eksperymentalnych im. Eugeniusza Rudnika.
W scenariuszu wykorzystano materiały sądowe oraz fragmenty książki Przemysława Semczuka „Wampir z Zagłębia“. Słuchowisko powstało we współpracy Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie oraz Teatru Polskiego Radia.

Lit.: Rycombel: Wstawiając link pragnę jednak zaznaczyć, że jestem całkowicie przekonany co do słuszności tego sądowego wyroku! In web Sluchowiska radiowe, 24. 2. 2017 (názor posluchače). – Cit.: Pojawiające się publikacje o niewinności Z. Marchwickiego charakteryzują się jedną cechą: data urodzenia ludzi, którzy to robią, jest na ogół późniejsza od daty wykonania wyroku śmierci na wampirze z Zagłębia!! Ot, znaleźli się „właściwi ludzie, na właściwych stanowiskach“, chciałoby się powiedzieć.

Poczekajmy jeszcze 25 lat i znajdą się tacy, którzy będą się domagali kanonizacji mordercy…

I jeszcze jedno: cały czas czeka laur dla tego, kto udowodni prawdziwość „przyznania się do winy“ chorego psychicznie Piotra Olszowego. To o nim piszcie książki, nakręcajcie filmy i nagrywajcie „radiowe dokumenty muzyczne“! Wtedy nie trzeba będzie się spierać o winę Marchwickiego…

gazawat: Oczywiście ma pan do swoich przekonań pełne prawo, ale polecałbym zapoznać się z tematem nieco bliżej. In web Sluchowiska radiowe, 28. 2. 2017 (názor posluchače). – Cit.: Oczywiście film dokumentalny czy słuchowisko radiowe są materiałami popkulturowymi, ale polecam np. „Wampira z Zagłębia“ Przemysława Semczuka albo „Kontrowersje wokół seryjnych morderców na przykładzie Zdzisława Marchwickiego“ Małgorzaty Piwowarczyk. Oba źródła zawierają wgląd do dokumentów procesowych, stenogramów, akt, Semczuk dodatkowo skontaktował się z całą masą ludzi którzy doskonale tą sprawę pamiętają i przy niej pracowali – milicjantów, adwokatów, dziennikarzy.

Wrażenie robią chociażby wspomnienia o tym jak wyglądały milicyjne przesłuchania, co stało się z milicjantami którzy nie wierzyli w winę Marchwickiego, czemu ze sprawy zrezygnował pierwszy z prokuratorów który miał ją prowadzić, wypowiedzi adwokatów którzy bronili oskarżonego.

Marchwicki miał swoje za uszami, według niektórych teorii popełnił jedno lub dwa zabójstwa, ale nic nie wskazuje na to, że to właśnie on był seryjnym „wampirem“. Historia o Piotrze Olszowym jest tylko jedną z teorii, można w nią wierzyć lub nie, ale całościowo „klei się“ dużo bardziej niż opowieści winy Marchwickiego.

Można w to wszystko wierzyć lub nie, można mieć swoje wątpliwości, można wierzyć w winę Marchwickiego – ale aż tak ślepe przekonanie o sprawiedliwości całej sytuacji, bez jakiegokolwiek ziarna niepewności jest moim zdaniem dowodem tylko i wyłącznie nieświadomości jak wyglądała cała ta historia. (…)