Noc (2010)

Přidal: Premek |

Červenec 1, 2014

Andrzej Stasiuk. Rozhlasová hra. Realizace Tomasz Perkowski. Hudební spolupráce Tomasz Obertyn. Rozhlasová úprava a režie Julia Wernio.

Osoby a obsazení: ženský chór (Agnieszka Judycka, Monika Pikuła, Katarzyna Nowak), mužský chór (Krzysztof Banaszyk, Bartłomiej Topa, Jacek Król), tělo mrtvého zloděje (Piotr Bajtlik), duše mrtvého zloděje (Julia Kijowska); lékaři (Andrzej Blumenfeld, Piotr Kozłowski, Janusz Chabior), starý klenotník (Adam Ferency).

Natočeno 2010. Premiéra 29. 12. 2010 (Polskie Radio Trojka, 19:05 h.).

Česká inscenace

Lit.: anonym: Andrzej Stasiuk „Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna“. In web Polskie Radio Trojka, prosinec 2010 (článek). – Cit.: Sztuka „Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna” Andrzeja Stasiuka, która powstała na zamówienie teatru w Düsseldorfie, w zabawny, ironiczny sposób odnosi się do wzajemnych polsko-niemieckich stereotypów.

Podczas napadu polski złodziej ginie od strzału niemieckiego jubilera. Zbieg okoliczności sprawia, że serce zdrowego, młodego mężczyzny zostaje przeznaczone do transplantacji. Otrzymuje je ten właśnie jubiler. Stasiuk w partiach chóru Kobiet i Mężczyzn, Lekarzy kpi z narodowych stereotypów, obśmiewa wzajemne uprzedzenia, a przez śmiech – od nich uwalnia.

Lit.: Rybarczyk, Marta: Noc. Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna. In web Amatorka teatru, 21. 12. 2010 (anotace). - Cit.: Młody Polak,złodziej zostaje śmiertelnie postrzelony przez niemieckiego jubilera podczas napadu na sklep jubilerski. Martwy nie może pogodzić się z śmiercią, rozmawia ze swoją duszą. Jego serce ma być wykorzystane w transpalntologii. Ironią losu okazuje się, że będzie ono przeszczepione jubilerowi. Jubiler leży nieprzytomny w szpitalu, ale niespdziewanie odzyskuję przytomność i stanowczo nie zgadza się na otrzymanie słowiańskiego serca. Ma wiele uprzedzeń co do swoich wschodnich sąsiadów i nie chce nosić w sobie cząstki słowiańskiego „dzikusa“. Złodziej w zabiegu transplantacji widzi szansę na połowiczne życie i wykorzystuje duszę, by przemówiła do Niemca, by ten się zgodził na przeszczep. Mężczyźni mimio uprzedzeń dochodzą jednak do porozumienia i w ciele niemieckiego jubilera dochodzi do dialogu i połączenia dwóch odrębnych postaw. Autor w partiach chóru kobiet, mężczyzn i lekarzy kpi z stereotypów, poprzez śmiech chce uwplnić od zatruwających uprzedzeń.