Dwanaście przykazań seksualnych rewolucyjnego proletariatu (Dvanáct sexuálních příkazů revolučního proletariátu, 2014)

Přidal: Premek |

Červenec 12, 2015

Adam Bauman. Rozhlasová hra. Hudba Mateusz Dębski. Zvukový mistr Maciej Kubera. Režie Adam Bauman.

Osoby a obsazení: Wiera (Anna Dereszowska), Anna Kołłątaj (Grażyna Barszczewska), Stalin (Adam Ferency), Lenin (Sławomir Orzechowski), Swierdłow (Artur Janusiak), Pawłow (Włodzimierz Press), Aron Załkind (Wojciech Wysocki), Sasza (Grzegorz Kwiecień), Opryszkin (Sławomir Pacek), Bakunin/ Adiutant/ Szuszkin (Adam Bauman), anarchisté, milicionáři (Krzysztof Szczepaniak, Mateusz Weber).

Nastudovalo Polskie Radio v roce 2014. Premiéra 3. 1. 2015 (PR Program Jedynka, 45 min.)

Lit.: anonym: Komedia Adama Baumana w radiowej Jedynce. In web Polskie Radio PR 1, leden 2015 (článek).- Cit.: Zapraszamy do wysłuchania gorzkiej komedii Adama Baumana pt. „Dwanaście przykazań seksualnych rewolucyjnego proletariatu“. Zapraszamy na pierwszą premierę w Nowym Roku.

„Dwanaście przykazań seksualnych rewolucyjnego proletariatu“ to pełna groteski i absurdu opowieść przepleciona grozą i doktrynalnym zaślepieniem. Choć słuchowisko rozgrywa się w realiach rewolucji sowieckiej, jednak problemy, które porusza, wydają się ponadczasowe. Każda władza niezmiennie próbuje kodyfikować i kontrolować najintymniejsze sfery życia człowieka. Nieprzypadkowo.

W końcu, jak pisze Andriej Płatonow w swoim utworze „Anitsexus“ – „Płeć nie uregulowana to nie uregulowana dusza, dusza nierentowna, cierpiąca i płodząca cierpienie, co w wieku (…) Forda i radia(..), wieku komunikacji międzyplanetarnej (..) tolerowane być nie może!“ (Andriej Płatonow „Antisexus“ tłum. Jan Gondowicz).

Pozn.: Dwanaście przykazań seksualnych rewolucyjnego proletariatu, czyli „Klasa robotnicza w interesie rewolucji ma prawo ingerować w życie seksualne swoich członków”, opublikowana w broszurze „Rewolucja i młodzieży“ (z Komunistycznego Uniwersytetu w Swierdłowsku, 1924.)
Aron Załkind, znany moskwianom jak „lekarz bolszewików“, autor broszury „Rewolucja i młodzież“, twierdził, że „nadmierna uwaga na zagadnieniach płci może osłabić zdolność bojową proletariackich mas“, i w ogóle „pracownicza klasa w interesach rewolucyjnej rzeczywistości posiada prawo do wtrącania się w intymne życie swoich członków“.

Dwanaście przykazań seksualnych rewolucyjnego proletariatu – zbiór 12 reguł opracowanych w 1924 roku przez lekarza i psychologa Arona Załkinda, mających na celu regulację seksualności wśród społeczeństwa państwa radzieckiego, która w okresie pierwszych lat po rewolucji przeszła duże zmiany i została uwolniona z dotychczaso- wych ograniczeń.
1. Nie powinno być zbyt wczesnego rozwoju życia seksualnego wśród proletariatu.
2. Musi być zachowana wstrzemięźliwość przed ślubem, a małżeństwo jest możliwe tylko między osobami w stanie dojrzałości społecznej i biologicznej (np. 20-25 lat).
3. Stosunek płciowy powinien być końcowym etapem głębokiej sympatii i uczucia do obiektu miłości seksualnej.
4. Stosunek płciowy powinien być ostatnim ogniwem w łańcuchu głębokich i złożonych emocji, które wiążą w tej chwili kochanków.
5. Stosunki płciowe nie powinny być często powtarzane.
6. Nie trzeba często zmieniać obiektu seksualnego. Mniej seksualnej różnorodności.
7. Miłość musi być monogamiczna (jedna żona, jeden mąż).
8. Każda płeć zawsze musi pamiętać o możliwości urodzenia dziecka.
9. Dobór płciowy powinien opierać się na liniach klasy proletariackiej i celowości rewolucyjnej. W relacji nie powinno być elementów flirtu, zalotów i innych metod, szczególnie seksualnych podbojów.
10. Nie powinno być zazdrości. Życie seksualne opiera się na wzajemnym szacunku, równości, na głębokiej ideologicznej bliskości, wzajemnym zaufaniu, nie może być kłamstw, podejrzeń i zazdrości.
11. Nie powinno być perwersji seksualnych.
12. Klasa robotnicza w interesie rewolucji ma prawo ingerować w życie seksualne swoich członków.